Ik heb mij gebaseerd op een blogbericht van juf Celine.
Na het lezen van het krantenartikel in het Nieuwsblad zat ik met dubbele gevoelens. Langs de ene kant komt de screening over alsof alle studenten die de lerarenopleiding doen een te laag niveau hebben. De media heeft dit nogal hard aangepakt, niet denkende aan het feit dat er ook nog veel eerstejaarsstudenten in andere richtingen niet op hun plaats zitten. Ik ben ervan overtuigd dat, als je test hoeveel eerstejaarsstudenten burgerlijk ingenieur niet geschikt zijn om ingenieur te worden, zal je er even hard van versteld staan hoe weinig dit er zijn. Na het eerste jaar vallen er gemiddeld 50% van de studenten af in elke richting, ook in de lerarenopleiding.
Nu ga ik wel volledig akkoord met het Nieuwsblad in die zin dat er veeleer een ‘aanvangsdiagnostiek’ zou moeten zijn. Studenten uit allerlei richtingen in het secundair onderwijs weten niet wat ze willen doen en kiezen lukraak een richting uit die ze wel eens willen ’proberen’. Zo falen er velen na het eerste jaar en veranderen dan van studierichting. Nu mogen we niet vergeten dat een levensjaar veel waard is, zowel emotioneel als economisch. Een jaar door een student ‘verspild’ wil zeggen dat die een jaar minder snel aan het werk is, wat een jaar minder inkomsten voor onze maatschappij betekent. Ook emotioneel is het niet leuk voor een jongvolwassene van 18 jaar oud om een jaar te falen. Na dat jaar zijn er opnieuw twijfels over wat men wil in het leven en welke studierichting men moet kiezen. Ook denkt deze persoon dan dat hij of zij niet intelligent genoeg is en zal niet met volle durf en enthousiasme aan een nieuwe studierichting beginnen. Nu ben ik ook niet volledig akkoord met het invoeren van ingangsexamens, zoals bij geneeskunde bijvoorbeeld wel het geval is. Een ingangsexamen is slechts een momentopname en op die dag kan je misschien een slechte dag hebben, ziek zijn of enorm veel stress hebben. Ook zegt het niets over het feit of je wel een goede dokter zal worden, aangezien het slechts weergeeft of je goed examens kan invullen.
Wel lijkt mij een soort van ‘aanvangsdiagnostiek’ een betere oplossing voor ons probleem. Onze maatschappij zou meer de studenten uit het secundair onderwijs in de juiste richting moeten stuwen en helpen bij hun keuze. Per individu moet er gezocht worden naar kwaliteiten en interesses om op die manier de meest passende studierichting te zoeken. Ook moeten er zeker en vast bepaalde richtingen afgeraden worden aan studenten, om op die manier te voorkomen dat dezen een jaar ‘verliezen’ aan een foute studiekeuze.
Samengevat denk ik niet dat het niveau van de toekomstige leraar in gevaar is, maar denk ik wel dat er eens diep moet nagedacht worden over ons onderwijssysteem, aangezien er velen niet geschikt zijn voor de richting waaraan ze willen beginnen.
Na het lezen van het krantenartikel in het Nieuwsblad zat ik met dubbele gevoelens. Langs de ene kant komt de screening over alsof alle studenten die de lerarenopleiding doen een te laag niveau hebben. De media heeft dit nogal hard aangepakt, niet denkende aan het feit dat er ook nog veel eerstejaarsstudenten in andere richtingen niet op hun plaats zitten. Ik ben ervan overtuigd dat, als je test hoeveel eerstejaarsstudenten burgerlijk ingenieur niet geschikt zijn om ingenieur te worden, zal je er even hard van versteld staan hoe weinig dit er zijn. Na het eerste jaar vallen er gemiddeld 50% van de studenten af in elke richting, ook in de lerarenopleiding.
Nu ga ik wel volledig akkoord met het Nieuwsblad in die zin dat er veeleer een ‘aanvangsdiagnostiek’ zou moeten zijn. Studenten uit allerlei richtingen in het secundair onderwijs weten niet wat ze willen doen en kiezen lukraak een richting uit die ze wel eens willen ’proberen’. Zo falen er velen na het eerste jaar en veranderen dan van studierichting. Nu mogen we niet vergeten dat een levensjaar veel waard is, zowel emotioneel als economisch. Een jaar door een student ‘verspild’ wil zeggen dat die een jaar minder snel aan het werk is, wat een jaar minder inkomsten voor onze maatschappij betekent. Ook emotioneel is het niet leuk voor een jongvolwassene van 18 jaar oud om een jaar te falen. Na dat jaar zijn er opnieuw twijfels over wat men wil in het leven en welke studierichting men moet kiezen. Ook denkt deze persoon dan dat hij of zij niet intelligent genoeg is en zal niet met volle durf en enthousiasme aan een nieuwe studierichting beginnen. Nu ben ik ook niet volledig akkoord met het invoeren van ingangsexamens, zoals bij geneeskunde bijvoorbeeld wel het geval is. Een ingangsexamen is slechts een momentopname en op die dag kan je misschien een slechte dag hebben, ziek zijn of enorm veel stress hebben. Ook zegt het niets over het feit of je wel een goede dokter zal worden, aangezien het slechts weergeeft of je goed examens kan invullen.
Wel lijkt mij een soort van ‘aanvangsdiagnostiek’ een betere oplossing voor ons probleem. Onze maatschappij zou meer de studenten uit het secundair onderwijs in de juiste richting moeten stuwen en helpen bij hun keuze. Per individu moet er gezocht worden naar kwaliteiten en interesses om op die manier de meest passende studierichting te zoeken. Ook moeten er zeker en vast bepaalde richtingen afgeraden worden aan studenten, om op die manier te voorkomen dat dezen een jaar ‘verliezen’ aan een foute studiekeuze.
Samengevat denk ik niet dat het niveau van de toekomstige leraar in gevaar is, maar denk ik wel dat er eens diep moet nagedacht worden over ons onderwijssysteem, aangezien er velen niet geschikt zijn voor de richting waaraan ze willen beginnen.
RSS Feed